ตัวอย่างเช่น การขึ้นค่าเช่าทำให้ Tracey ผู้เข้าร่วมในการวิจัยของฉันมีเงินเพียง 30 ดอลลาร์หลังจากครอบคลุมค่าใช้จ่ายที่จำเป็นอื่นๆ แล้ว เธออธิบายถึงความพยายามเอาตัวรอดของเธอว่า “เหมือนกับงานของฉัน ฉันจะไปที่ [องค์กรการกุศล] แห่งหนึ่งซึ่งมีตู้อาหารและผักผลไม้สด” และไปที่อีกแห่งที่เธอสามารถรับบัตรกำนัลอาหารรายเดือนได้ ประสบการณ์นี้เป็นเรื่องปกติ เพื่อลดค่าเช่า ผู้หญิงมักอาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยที่ไม่ได้มาตรฐาน ตัวอย่างเช่น มิเชลย้ายบ้านเจ็ดครั้ง
เพื่อหาที่อยู่อาศัยราคาไม่แพง เธออธิบายบ้านหลังล่าสุดของเธอ
ช่องว่างรอบหน้าต่างทุกบานและประตูทุกบาน ซึ่งจริงๆ แล้วเมื่อมีลมแรง ผ้าม่านจะพัด และบานเกล็ดไม้ มู่ลี่ไม้ จะปลิวจริงๆ
แม้ว่าค่าเช่าจะไม่แพง แต่ค่าบ้านก็ “สูงขึ้น” เนื่องจากต้องใช้เครื่องทำความร้อนตลอดฤดูหนาว ผู้เข้าร่วมอีกคนหนึ่ง โทนี ซื้อผ้าม่านหนาๆ เพื่อพยายามกันความหนาวเย็นในห้องเช่าของเธอ และตัวอย่างที่รุนแรงก็คือ คลุมด้านนอกของที่พักสองแห่งด้วยผ้าใบกันน้ำเพื่อลดลมโกรก
ผู้เช่าที่มีอายุมากกว่ามี ความ เสี่ยงสูงที่จะถูกไล่ออก การตัดสินใจของเจ้าของบ้านในการปรับเปลี่ยนที่อยู่อาศัยหรือเพิ่มค่าเช่าอาจทำให้เกิดการย้ายโดยไม่สมัครใจ สิ่งเหล่านี้เป็นตัวขับเคลื่อนของการไร้ที่อยู่อาศัยครั้งแรกในวัยสูงอายุ
สำหรับผู้เช่าสูงวัยที่มีรายได้น้อย การย้ายบ้านทำให้เกิดความเสี่ยงทางการเงิน การย้ายบ้านอาจมีราคาแพง ค่าใช้จ่ายรวมถึงเงินประกัน (โดยทั่วไปคือค่าเช่าสี่สัปดาห์ จ่ายล่วงหน้า) การตัดการเชื่อมต่อและการเชื่อมต่อใหม่ของสาธารณูปโภค และพนักงานขนย้ายหรือเช่ารถ
รถตู้คันเล็กเต็มไปด้วยของใช้ในบ้าน
ค่าใช้จ่ายในการย้ายบ้านสามารถกำหนดงบประมาณของผู้เช่าย้อนหลังได้เป็นเดือนๆ ชัตเตอร์
ดังที่ Gwen อธิบายว่า “ทุกอย่างเป็นปัจจัยด้านต้นทุน” สำหรับผู้หญิงที่มีงบประมาณจำกัดอยู่แล้ว ความเสี่ยงก็เพิ่มขึ้น ผู้หญิงหลายคนยืมเงินเพื่อเป็นค่าขนย้าย สิ่งนี้ทำให้พวกเขาเป็นหนี้ซึ่ง Gail อธิบายว่าอาจใช้เวลา “เดือน” ในการกู้คืน ส่วนใหญ่ลดขนาดทรัพย์สินของตนเพื่อให้ค่าขนย้ายบ้านถูกลงและจัดการได้มากขึ้น เจนนี่อธิบายว่า:
คุณไม่มีทางเลือก คุณกำลังแยกทางกับสิ่งต่าง ๆ ที่ – ทุกสิ่งที่คุณ
มีร่วมกันนั้นเป็นส่วนหนึ่งของทรัพย์สินของคุณ และเป็นส่วนหนึ่งของตัวตนของคุณ และคุณกำหนดตัวเองให้เป็น […] มันเป็นส่วนหนึ่งของบ้านของคุณ
มิเชลล์เปรียบเทียบประสบการณ์ของผู้คนที่ “บ้านถูกไฟไหม้หรือน้ำท่วม” มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถเลือกได้ว่าจะเก็บอะไรไว้และอะไรจะมอบให้
ต้นทุนทางอารมณ์นั้นมหาศาล ผู้หญิงบรรยายถึงความเครียดและความผิดหวังจากการถูกบังคับให้ย้ายถิ่นฐาน เจนนี่อธิบายถึงความจำเป็นในการปลีกตัวออกจากบ้านของเธอทางอารมณ์:
และเมื่อคุณรู้ว่าคุณกำลังจะย้าย บ้านนั้นก็ไม่ใช่บ้านของคุณอีกต่อไป คุณถึงจุดที่พูดว่า โอเค บ้านหลังนี้ไม่ใช่ของฉัน – มันเป็นบ้านที่ฉันอาศัยอยู่ในขณะนี้เท่านั้น
[…] หมายถึงการปล้นสะดมสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ ของฉันค่อนข้างบ่อยและฉันรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย […] การถอนรากถอนโคน ไม่ว่าคุณจะเป็นต้นไม้เล็กแค่ไหน ก็เป็นบาดแผล
ฉันรายงานประสบการณ์ที่ต้องย้ายบ้านโดยละเอียดเพิ่มเติมในรายงานการวิจัยที่เพิ่งเปิดตัว
อ่านเพิ่มเติม: ผู้สูงอายุชาวออสเตรเลียต้องการที่อยู่อาศัยประเภทใดและพวกเขาต้องการอาศัยอยู่ที่ไหน?
ถึงเวลาปฏิรูปแล้ว
รัฐบาลกลางของเราจำเป็นต้องเพิ่มการชำระเงินของผู้หางานอย่างถาวรและดำเนินการเกี่ยวกับความสามารถในการจ่ายที่อยู่อาศัยเพื่อให้ผู้เช่าที่มีรายได้น้อยมีโอกาสต่อสู้
ในระดับรัฐ ถึงเวลาแล้วที่จะต้องยุติการขับไล่ที่ “ไม่มีมูล” มาตรการ “ด้วยสาเหตุ” ที่เพิ่งนำมาใช้ในรัฐวิกตอเรีย ช่วยให้ผู้เช่ามีความสมดุลมากขึ้นในเรื่องการรักษาความปลอดภัยที่อยู่อาศัยกับสิทธิของเจ้าของบ้านในการปรับเปลี่ยนวัตถุประสงค์ของทรัพย์สินเมื่อจำเป็น
เรายังต้องการมาตรฐานที่อยู่อาศัยให้เช่าขั้นต่ำในเชิงปริมาณด้วย มาตรฐาน บ้านเพื่อสุขภาพของนิวซีแลนด์สามารถเป็นแบบอย่างสำหรับเรา มาตรฐานเหล่านี้รับประกันเฉพาะคุณสมบัติที่ดีต่อสุขภาพและเหมาะสมเท่านั้นที่ออกสู่ตลาด
อื่นๆ: Chilly house? ห้องรา? ต่อไปนี้คือวิธีปรับปรุงการเข้าถึงที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมของผู้เช่าที่มีรายได้น้อย
จำนวนผู้สูงอายุชาวออสเตรเลียที่เช่าอยู่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นในทศวรรษหน้าเนื่องจากระดับการเป็นเจ้าของบ้านลดลง เรื่องราวของผู้หญิงสูงวัยในภาคส่วนการเช่าเอกชนเป็นคำเตือนเกี่ยวกับความเสี่ยงที่ความสามารถในการจ่ายที่อยู่อาศัยลดลงและความไม่มั่นคงในการเช่ามีต่อกลุ่มคนที่กำลังเติบโตนี้ พวกเขาเป็น “นกขมิ้นในเหมืองถ่านหิน” สำหรับระบบที่อยู่อาศัยของออสเตรเลีย
