มอนโรเวีย –เมื่อเวลา 10.00 น. ของวันพฤหัสบดีที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564 ในเมืองมอนโรเวียตอนกลาง มือขวาของเด็กชายผู้พิการทางสายตา (ตาบอด) ได้กระโดดข้ามปุ่มของโทรศัพท์มือถือในมือซ้าย โทรโข่งของเขาเพื่อเรียกความสนใจของผู้คนมาที่ธุรกิจของเขา ถูกผูกไว้กับเชือกเส้นเล็กและบนหน้าอกของเขา ‘กระเป๋าธุรกิจ’ ของเขาอยู่บนหลังของเขา เลื่อยของช่างไม้อยู่ในมือซ้าย และไม้นำทาง (ไม้กระดาน) ของเขาถือด้วยมือขวาและซี่โครงด้านขวา ขณะที่เขาคัดลอกหมายเลขโทรศัพท์ของลูกค้าเพื่อส่งเครดิตการโทรที่ซื้อหรือข้อมูลการท่องอินเทอร์เน็ตความชื่นชมและความประหลาดใจปรากฏบนใบหน้าของบางคนที่จ้องมองใบหน้าของเขาหรือจับตาดูการเคลื่อนไหวของนิ้วบนปุ่มของโทรศัพท์อย่างจดจ่อ
เจมส์และลูกค้าที่ได้พบ
โดยบังเอิญของเขายืนอยู่ข้างสำนักงานกฎหมายที่ตั้งอยู่ระหว่างถนนแมคโดนัลด์และวอร์เรน
“เครดิตของคุณถูกส่งไปแล้ว โปรดตรวจสอบโทรศัพท์ของคุณ” เขากล่าวกับหญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มห้าคนที่เฝ้าดูเขา“คุณพูดถูก เครดิต 50 ดอลลาร์อยู่ในโทรศัพท์ของฉัน” ลูกค้าตอบหลังจากตรวจสอบเครดิตของเธอแล้วบุคคลอื่นอีกสองคนชำระเงินเครดิต LRD20 ถึง LRD100
นักเขียนคนนี้ได้พบกับนักธุรกิจผู้พิการทางสายตาเมื่อเขาให้บริการลูกค้า ประทับใจในภูมิปัญญาทางเศรษฐกิจของเขา อุปถัมภ์ธุรกิจของเขาด้วยเครดิตโทรศัพท์ แนะนำตัวเอง และขอเวลาทำธุรกิจบางส่วนเพื่อสัมภาษณ์สั้นๆ “ฉันต้องการใช้เรื่องราวของคุณเพื่อจูงใจเพื่อนร่วมงานที่พิการทางสายตาของคุณ ตอนนี้เอาชีวิตรอดจากการขอทานข้างถนนเท่านั้น และเพื่อดึงความสนใจของผู้มีมนุษยธรรมมาที่คุณเพื่อสนับสนุนการลงทุนทางเศรษฐกิจของคุณ” นักข่าวอิสระกล่าว
“ยินดีด้วยกับการสัมภาษณ์” นักธุรกิจหนุ่มตาบอดชาวไลบีเรียตอบรับคำขอ “ฉันชื่อเจมส์ ทิโมธี นอกจากการขายเครดิตโทรศัพท์และข้อมูลการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตแล้ว ฉันยังซ่อมจักรยาน มีความรู้ด้านช่างไม้ และมีความรู้เกี่ยวกับการวางบล็อกด้วย ฉันนำเครื่องมือระดับมืออาชีพของฉันติดตัวไปด้วยในทัวร์ธุรกิจเครดิตโทรศัพท์/ข้อมูล” เขากล่าวเสริมด้วยภาษาอังกฤษที่ไร้ที่ติ และยกเลื่อยและกระเป๋าของเขาต่อหน้านักเขียนคนนี้
เจมส์บอกว่าเขาอาศัย
อยู่ในหมู่บ้านโทโป นอกเมืองหลวง แต่มาที่ย่านศูนย์กลางธุรกิจของมอนโรเวียทุกวันเพราะ “ธุรกิจที่นี่ดีกว่าที่ที่ฉันอยู่ ฉันมาบนรถโดยสารสาธารณะทุกครั้ง” เขากล่าว
กำไรรายวันของ James อยู่ระหว่าง LRD500 ถึง LRD1,000 ทุก ๆ เครดิต LRD2,000 นาทีที่โหลดบนโทรศัพท์ของเขา
“ฉันเริ่มธุรกิจนี้เมื่อปีที่แล้วในปี 2020 หลังจากเจ็ดปีของการขอทานข้างถนน ในปี 2020 ฉันบอกกับตัวเองว่า ‘อย่าไปขอทานบนถนนอีกเลย’” เขากล่าวและเสริมว่า: “การขอทานทำให้คนอื่นเสียความเคารพคุณไป”
ธุรกิจข้อมูลเครดิตโทรศัพท์/ข้อมูลการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้รับการแนะนำโดย Orange ซึ่งเป็นบริษัทโทรคมนาคมของฝรั่งเศสสาขาไลบีเรียเมื่อหลายปีก่อน ตามข้อมูลที่รวบรวมโดยนักเขียนคนนี้ในช่วงสองเดือนก่อนที่จะพบกับ James Timothy นักธุรกิจหนุ่มชาวไลบีเรียวัย 14 ปี แนวคิดนี้ได้รับการยอมรับจาก Lonestar Cell ซึ่งเป็นคู่แข่งสำคัญของ Orange ซึ่งเป็นธุรกิจโทรคมนาคมของไลบีเรีย กลยุทธ์การสร้างงานซึ่งนำเสนอโดยบริษัทต่างชาติ ได้แบ่งแยกผู้ว่างงานจำนวนมากของไลบีเรีย ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจบางส่วน ได้แก่ แม่เลี้ยงเดี่ยว นักเรียนมัธยมปลาย และนักเรียนจากสถาบันอุดมศึกษา—รับเงินค่าครองชีพของครอบครัวและค่าเล่าเรียนจากผลกำไรจากธุรกิจ ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ฉันได้สัมภาษณ์ผู้ที่เกี่ยวข้องจำนวนมากเพื่อจัดทำบทความเด่นในอนาคตอันใกล้นี้
น้ำเสียงของ James Timothy ลดลงกับคำถามของนักข่าวเกี่ยวกับจุดเริ่มต้นของความบกพร่องทางสายตาของเขา
“มันเริ่มต้นเมื่อผมอายุได้ 1 ขวบ 6 เดือน หรือสิบแปดเดือน” เขาตอบ และเสริมว่า “พ่อของผมทอดทิ้งผมไปเมื่อเขารู้ว่าผมตาบอด”
เขายกย่องแม่ของเขาที่อยู่เบื้องหลังเขาตลอดช่วงที่เขามองไม่เห็น “สำหรับตอนนี้ เธอไม่มีงานประจำ ดังนั้นฉันจึงแบ่งผลกำไรจากธุรกิจของฉันกับเธอ” เขากล่าว
Credit : papeisdeparedes.org jogosdojogos.org oksdvs.org pueblosdemadrid.org francoisdelaval.org
